رواية زوجه اخي كاملة بقلم نور وهبة
قعدنا تغدينا وسط لماضه عمر وضحكنا معاه قومت عملتلهم شاى بالنعناع ولمېت السفره
هبه: يلا يا زهره انا هروح اريح شويه
زهره: حاضر ياماما بس هنسهر سوه
عمر: انا جى معاكى ياتيته
زهره: جى فين….. تيته راحه تنام
عمر بلماضه: هروح انام
هبه بضحك: تنام برده… هخده يازهره وكده كده بكره الخميس
زهره وهى بتبص لعمر بغيظ: طيب ياسي عمر بس اعرف انك هتسمع الحروف كلها
ماما خدت عمر وخرجوا وقفلت وراهم كل ده واحمد ساند ع الكنبه ومغمض عنيه
حطيت ايدى على راسه ففتح عنيه: مالك ياحبيبى انت تعبان؟؟
احمد بۏجع: رجليا هتموتنى يازهره…. انهره العميل كان عنده مشكله وكان لازم اروح بنفسي
الشقه فى الدور العاشر ومفيش اسنسير عماره جديده ورجلى اتهرت
زهره: معلش ياحبيبى ثوانى وجايه
وخرجت بالطبق وحطيته قدام احمد ع الارض وقعدت ع الارض وجيت اشيل رجله احطها فى المايه
فتح عنيه: زهره بتعملى ايه قومى
قولت وانا بشيل رجله احطها ف الطبق: ياحبيبى هترتاح كده صدقنى
احمد: انا هغسلهم قومى
زهره: انا مراتك وبعمل ده علشان عايزه اعمله ممكن تهدى
بدأت ادلك رجليه بايدى وهو بيبصلى بضيق: هههه مالك يا احمد
احمد پخنقه: انا متجوزتكيش علشان كده
زهره بحب: الست طالما بتحب جوزها هتبقى عايزه تريحه خصوصا لو انه بيحترمها
وبيكرمها زيك كده…. وبعدين يافرحتى بحضر درس الشريعه بحضر درس القرآن
وفى الاخر امشى وره شويه كلام من السوشيال ميديا ويخربه بيتى انا مليش
تعرف ياحمد انا كنت بخاف احضر درس فقه او درس قرآن
وحد يشرحلى حاجه يضللنى وانا مش عرفاها اصلى مبثقش فى شغل
الاونلين ده مفهوش مشاعر كده ولا احساس…. اصلى لو شفتها قدامى ممكن
اعرف نواياها ايه لكن لما معرفتش والتفكير تعبنى جبت كتب لناس موثوقه
والكتب مستشهده بالمراجع للإمام صاحب الكلام…. تعرف انهرده كنت بقرأ
كانت متزوجه فى بيت بسيط جدا وتزوجت على ابن ابى طالب ووقتها مكنش معاه فلوس
لانهم كانوا مهاجرين للمدينه…. وقتها فضلت احمد ربنا كتير على كل النعم والرفاهيه دى واحنا
ناس عاديه مش الزهراء بنت الرسول الكريم….. تخيل يا احمد وانا بقرأ الكتاب لقيت ابو بكر الصديق
رفض اتنين عظماء وجوزها لعلى عظيم الشأن اول الصبيه المسلمين الا انه لا يملك مال لكن مش مشكله
وقتها افتكرت البنات اللى رفضوا الشباب واتقتلوا فى الشارع…. عرفت قد ايه دينا عظيم وبيكرمنا
بس احنا اللى بنبعد عنه….. ربنا حلو اوى وكلامه جميل اوى اوى
خلصت كلامه وانا عنيا بتدمع مرضتش اقوله انا بكيت قد ايه وانا بقرأ الكتاب وانا بعرف قد ايه احنا
مبنشكرش ربنا وديما بنقول مفيش معنديش واحنا عمى مش اكتر
احمد وهو بيبوس راسها: انا بحبك اوى يازهرتى مطمن على بيتى فى ايدك
برجع البيت وانا عارف انك هتركنى كل المشاكل وتقبلينى بلطف وحب يزيل
